لطفت دوباره حال مرا رو به راه کرد            رحمی به حال این دل بی سرپناه کرد

ایـن دوریِ مـسـیــر دلــم از دل شـمــا            دیدی چطور روز و شبم را تباه کرد؟!

دنـبـالِ نفس رفـتـن من آخـرش مرا...            ...در دیـدگانِ فـاطـمـیـت روسیـاه کرد

از روز اولــی کـه وجــود آمــدم خــدا            مـن را غـلام زاد و تو را پـادشـاه کرد

صاحب زمان شدی تو و رحمت به مادرت            من را اسیـر کوی تو با یک نگـاه کرد

در بین عشق های نهفـته در این جهان            هر کس که عاشق تو نشد اشتـبـاه کرد

آقـا دلـم خـوش است که حـال بـد مـرا            این روضه های مادرتان رو به راه کرد

ضربِ غلاف خصم سبب شد، شبانه روز            مــادر درون خـانـه فقط آه... آه...کرد

تنها سپـاهِ شیـر خـدا رفت و بعد از آن            شیر حـنـیـن را به خــدا بی سـپـاه کرد

بعد از شبی که فاطمه اش را کفن نمود            مـولا تـمـام درد و دلش را به چاه کرد